Ο αφηγητής ή σκηνοθέτης ή gamemaster, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να γνωρίζει τους βασικούς κανόνες του εκάστοτε παιχνιδιού, ζητά από τα άτομα που επιθυμούν να συμμετάσχουν στο παιχνίδι να δημιουργήσουν έναν χαρακτήρα (character). Οι παίκτες αποφασίζουν για το όνομα, τα φυσικά χαρακτηριστικά, την φυλή (race), το επάγγελμα (class ή profession), τις δεξιότητες (skills), τον εξοπλισμό του χαρακτήρα τους ή μπορούν επίσης να επιλέξουν κάποιον έτοιμο χαρακτήρα. Όσον αφορά για τον προσδιορισμό άλλων χαρακτηριστικών, εμπλέκεται εν μέρει ο παράγοντας τύχη, καθώς χρησιμοποιούνται ζάρια. Πάντως, όλα τα στοιχεία ενός χαρακτήρα αναγράφονται πάντα στο φύλλο του χαρακτήρα (character sheet), το οποίο κρατά ο παίκτης και το συμβουλεύεται κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού και η δημιουργία του χαρακτήρα πάντα γίνεται σε συνεννόηση με τον αφηγητή και βάσει των κανόνων του παιχνιδιού. Ο αφηγητής ετοιμάζει μια περιπέτεια, ένα σενάριο ή χρησιμοποιεί μια έτοιμη περιπέτεια (δηλαδή μια περιπέτεια που έχει δημοσιευτεί σε βιβλίο ή περιοδικό ή που έχει γραφτεί από άλλον αφηγητή). Έτσι, με περιπέτεια στη διάθεση του με σχεδιασμένους χαρακτήρες ο αφηγητής καλεί και συγκεντρώνει τους παίκτες και το παιχνίδι μπορεί να ξεκινήσει.
Κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού ο αφηγητής περιγράφει τα γεγονότα και τις καταστάσεις και ελέγχει τους NPCs (όλοι οι χαρακτήρες εκτός από αυτούς που ελέγχονται από τους ίδιους τους παίκτες). Η έκβαση των ενεργειών του χαρακτήρα ενός παίκτη (για παράδειγμα, να σκαρφαλώσει ένας χαρακτήρας έναν ψηλό τοίχο ή να εντοπίσει μια μυστική πόρτα ή να πείσει έναν non-player Character, έναν χαρακτήρα δηλαδή που ελέγχεται από τον αφηγητή) εξαρτάται από τα χαρακτηριστικά του χαρακτήρα αλλά όπως και για τη δημιουργία του χαρακτήρα, συνήθως εμπλέκεται και ο παράγοντας τύχη, τα ζάρια. Γενικά στα παιχνίδια ρόλων χρησιμοποιούνται ζάρια διαφόρων πλευρών: τετράπλευρα, εξάπλευρα (το κοινό ζάρι), οκτάπλευρα, δεκάπλευρα, δωδεκάπλευρα ακόμη και εικοσάπλευρα ζάρια. Ωστόσο, υφίστανται και λίγα συστήματα κανόνων χωρίς χρήση ζαριών (diceless systems). Η χρήση ταμπλό δεν είναι απαραίτητη, ούτε συχνή, εξάλλου η απουσία ταμπλό είναι ένα από τα πολλά χαρακτηριστικά που διαφοροποιούν τα παιχνίδια ρόλων από τα επιτραπέζια παιχνίδια. Πάντως, ο αφηγητής μπορεί να παρουσιάζει ζωγραφιές στους παίκτες ή να σχεδιάζει πρόχειρα πάνω σε ένα φύλλο χαρτιού ή σε μουσαμά τον χώρο στον οποίο βρίσκονται οι χαρακτήρες των παικτών, ώστε να προσδώσει στο παιχνίδι ένα πιο ρεαλιστικό τόνο.
Μια ομάδα παικτών μπορεί να παίζει τακτικά το ίδιο παιχνίδι ρόλων χρησιμοποιώντας τους ίδιους χαρακτήρες για μήνες ή ακόμη και για χρόνια ολόκληρα. Μια περιπέτεια ενός RPG μπορεί να διαρκέσει λίγες ώρες ή μερικές μέρες (δηλαδή να ολοκληρωθεί σε ένα session ή σε μερικά sessions αντίστοιχα) αλλά υπάρχουν και πολύ μεγάλες περιπέτειες, τα λεγόμενα “campaigns” (εκστρατείες), οι οποίες μπορεί να ολοκληρωθούν μερικούς μήνες μετά από το αρχικό session. Φυσικά ο χρόνος ολοκλήρωσης μιας οποιασδήποτε περιπέτειας εξαρτάται από το πόσο τακτικά συγκεντρώνεται μια ομάδα για να την παίξει και από το χρόνο που αφιερώνει στην περιπέτεια. Η απεριόριστη εξέλιξη του campaign ενός RPG μέσα στο χρόνο είναι ακόμη ένα χαρακτηριστικό που διαφοροποιεί τα παιχνίδια ρόλων από τα επιτραπέζια παιχνίδια. Ενώ μια παρτίδα σκάκι διαρκεί ως επί το πλείστον μερικά λεπτά ή μερικές ώρες, το campaign ενός RPG μπορεί να είναι όχι απλά μακροχρόνιο αλλά σχεδόν άχρονο.
Πηγή: Ελληνική καταχώρηση στην Wikipedia
Comments
